Belirli bir olay olmadı aslında. Hayatım da kötü gitmiyor. Ama bir şey var beni günlerdir ağlatan… Günün şarkısı: Let Her Go
Günlerdir ağlıyorum
Her yıl 1.5 milyon Erkek intihara teşebbüs ediyor. 560 bini ölüyor…
Düşünebilirsiniz ki o insanlar kaybedenler, zayıflar… Ama durum hiç öyle değil
Kendimden yola çıkarak bir hikaye anlatmak istiyordum bu yazıya başlarken ancak yaşadıklarımı henüz atlatabilmiş değilim. Bu nedenle nasıl şirketimi batırdığımı, nasıl aldatılıp düğünden 15 gün önce ayrıldığımı, nasıl dünya turumun son bulduğunu anlatmayacağım. Bunları anlatırken bile ağlayasım geliyor…
Soy ismimi 19 yaşımda değiştirip Yılmazer yaptığımdan beri yüzüm boktan kurtulmadı. O günden sonra kaç kere yıldığımı ve Allaha küfrettiğimi saymadım.
Bunu gerçekten istediğim için söylemedim ama içimde o üzüntüyü tutsam herhalde tüm organlarım patlardı.
Haftalarca tek arayanımın annem olduğu günler oldu. İşsiz bir şekilde yataktan çıkmak istemediğim… İnsanın annesini üzmek istemediği için iyiyim diye geçiştirdiği zamanlar olur ya; O günler …
5 satırda içiniz şişti değil mi? bunun 1 yıldan uzun sürdüğünü hayal edin…
Çok fazla insanın içten içe ağladığını görüyorum. Kimse umursamıyor zaten deyip boş ve sessiz bir ortam bulduklarında ağlıyorlar.
Ben ömrüm boyunca sulu gözlüydüm. Hayat hiç acımadan dövdü, her gülümsediğim günden sonraki gün hüngür hüngür ağladım.
Ne oluyor sonra biliyor musunuz?
İçinizde yapma isteği, aşk veya şevk kalmıyor.
Boş ver be deyip geçiyorsunuz…
Bu boşverler birikip umutsuzluğa sürüklüyor seni ve çıkış bulamadığınız taktirde o uçurumun kenarındaki özgürlük daha çekici hale geliyor. O kenarda çok uzun gezmiş biri olarak bunları yazıyorum:
Lütfen Yardım İsteyin.
Bana yardım eden kimse çıkmadı ama ben hiç yardım isteyemedim. Sustum ve ağladım sadece…
Bu bloğu dertlerimi anlatmak içimi boşaltmak için de açtım aslında…
En yakın dostlarıma bile dertlerimi anlattığımda unutursun geçer dedi ve geçmedi. Her yıl 560 bin kişinin de geçmediğini bildiğim için buraya yazıyorum.
Haziran ayı erkeklerin ruh sağlığı farkındalık ayıymış, umarım bir gün o 560 bin kişiden birine dönüşmem. Çünkü içimde hâlâ yaşamak isteyen bir yan, hâlâ bir şeyler için mücadele eden bir parça var.