Günlük yazmaya pek alışık biri değilim. Ancak bir yerden başlamak güzel.
Anlam bütünlüğü aramak isteyenler için çok kötü bir seçim ancak içimden geçenleri genel olarak yazacağım.
Bok gibi bir sabah; yine 8 de kalkmama rağmen 10 a kadar yataktan çıkamadım. Elimde 3 adet yazılmayı bekleyen proje olmasına rağmen burnout gibi hissediyorum. Haftasonu sözde bitiririm dediğim 1 proje yazımını yine saçma bir macro yüzünden hiçbir şey yapamadım. 2 dosyayı zorla yapay zeka ile tamamladım sayılır ancak bitmedi bir türlü.
Bazen yaptığım onca şeyi anlamsız olarak görüyorum. Bunun başlıca sebebi kendim yapmaya kalktığımda onlarca saat alan işleri yapay zekanın saniyelerle tamamlaması. Ortaya çıkan iş onun yaptığından daha iyi olmayınca onlarca saat uğraşmayı anlamsız görüyorum.
Kendim kod yazmaya kalktığımda çok uzun sürüyor, bazen defalarca çalışıyor mu diye test ediyorum ancak yapay zeka yaptığında özellikle front end kısmında çok iyi çalıştığını görünce canım sıkılıyor. Benim bazen 10 saatte yazdığım kod 1 dakikada önümde görmek çok can sıkıcı bir durum.
Son zamanlarda projeler yazmaya daha çok odaklandım çünkü halen parça parça yapabildiği işleri bütün halde yapamıyor ve proje yazmayı kısmen becerse de yapma ve ortak bulmada halen yapamadığı konular var.
Bazen bu yapay zekanın olması gerektiği konusunda şüphelerim var. İşleri kolaylaştırıyor ancak yaşamı anlamsız kılıyor. Ben doğduğumda (1993) insan halen en üstün zekaya sahip şeydi. Şuan maalesef değil ve bu bizi yok edecek.